Nadat ik uitgeschilderd was
en ook een beetje vies
zag ik ineens een teekje
een teekje in mijn lies
Zij woonde nogal ongepast
en zoog zich intiem vol
ik noemde haar toen Liesje
en zag trots hoe zij zwol
Liesje was ’t vasthoudend type
en liet mij niet graag los
wat logisch is voor zo’n teekje
zo eenzaam in het bos
Maar Liesjes liefde was gevaarlijk
en slecht voor mijn gestel
ze blééf maar aan me zuigen,
wat dácht ze wel, die del.
Dus scheidden onze wegen
wreed rukte ik haar los
Tot pulp geknepen liefde
lag krampend in het mos
en toch
Ik teken
ik teken voor even
voor een teken
van tekenleven
een tekenlevensteken
Update 2021: ik heb er maar een liedje van gemaakt: