Nadat ik uitgeschilderd was
en ook een beetje vies
zag ik ineens een teekje
een teekje in mijn lies

Zij woonde nogal ongepast
en zoog zich intiem vol
ik noemde haar toen Liesje
en zag trots hoe zij zwol

Liesje was ’t vasthoudend type
en liet mij niet graag los
wat logisch is voor zo’n teekje
zo eenzaam in het bos

Maar Liesjes liefde was gevaarlijk
en slecht voor mijn gestel
ze blééf maar aan me zuigen,
wat dácht ze wel, die del.

Dus scheidden onze wegen
wreed rukte ik haar los
Tot pulp geknepen liefde
lag krampend in het mos

en toch

Ik teken
ik teken voor even 

voor een teken
van tekenleven

een tekenlevensteken