Over de meest interessante politieke gesprekken lees je niet in de krant en zie je niets op televisie. Die vinden achter gesloten deuren plaats. Een confrontatie tussen Vladimir Poetin van Rusland en Eurocommissaris Frans Timmermans.

‘73 cent! Meer was het niet!’ Rázend stampvoet Vladimir Putin door het Kremlin. ‘Waar gáát dit over verdomme!’

-‘Vladimir, Vladje, Vladdie-daddie toch, dit is niet het moment om je geduld te verliezen. Mag ik trouwens nog een stukje van die taart?’

Frans Timmermans, als vertegenwoordiger van Europa op bezoek in Moskou omdat dat WK nou eenmaal geopend moet worden, propt in één hap een enorm stuk van een kleffe, natte russische taart naar binnen. Er valt wat op zijn hemd. Putin kan zijn walging maar nauwelijks verbergen als hij ziet hoe de eurocommissaris het overdadige eten, dat eigenlijk alleen voor de fotografen is neergezet, systematisch wegschranst.

‘Nee maar echt, Frans. Fake dit, Rusland dat; man, dacht je nou écht dat wij daar allemaal voor verantwoordelijk waren? 73 cent hebben de advertenties op Facebook gekost. Drie-en-zeventig eurocent. En daarme zou IK de Brexit hebben gekocht?’

‘Vladje, je moet het brééd zien’ mompelt Timmermans met volle mond, maakt een groot armgebaar en veegt met zijn mouw wat banketbakkersroom uit zijn mondhoek. En vergeet een stukje, dat bij elke zin vrolijk op zijn bovenlip meedanst. Daar moet ik maar goed naar kijken, bedenkt de Russische president, en glimlacht. ‘Je moet het niet te letterlijk nemen’ gaat de Vice-Eurotsaar etend verder. ‘Zie het meer, hoe zeg ik het … overdrachtelijk: wat niet past in ons verhaal is per definitie subversief. En wat subversief is, dat vullen we zelf in. Dat hoef ik jou toch niet uit te leggen? Is er trouwens ook wat te zuipen in deze tent?’

Schas po ebalu poluchish, suka, blyad’ mompelt de minzaam glimlachende Russische president zacht.

Timmermans kijkt even vragend naar zijn tolk of hij het wel goed verstaan heeft.

‘Meneer de president is onder de indruk van uw gezonde eetlust’ zegt de tolk snel en doet weer een stapje achteruit.

‘Mooi’ zegt Timmermans en pakt nog een taartje. En neemt een forse teug wodka, waarvan een deel op zijn kin landt. ‘Maar nou die openingsceremonie van dat WK. Wat begrijp ik? Wil je serieus dat we als ridders het podium op gaan?’

Putin grijnst even verlegen. En begint uit te leggen dat het iets met ‘oude tradities’ en het ‘herinneren van de grote voorgangers’ te maken heeft en meer van dat soort kul – Timmermans luistert maar half, ook omdat hij net een tweede schaal met ánder gebak heeft ontdekt, nog lekkerder dan de eerste. En zijn glas blijft alsmaar vol, hoe hard hij het ook leeg probeert te krijgen. Hij mag zich ook wel wat moed indrinken: deze openingsceremonie wordt door miljarden mensen bekeken en omdat Claude met leverproblemen moest thuisblijven mag hij, Frans Timmermans voor het oog van de wereld Europa vertegenwoordigen. En ach, die Russen met hun rare ideeën – Frans ziet zich hoog te paard de schijnwerpers inrijden en ja: ‘t kan slechter. Met een opgeruimd gemoed en een volle buik wordt Frans naar het stadion gebracht waar de opening van het WK ’18 zal plaatsvinden.

Achter de coulissen van het stadion heerst gecontroleerde chaos. Technici rennen heen en weer. En daar komt Putin, hoog gezeten op een enorm paard in een glanzend harnas. Timmermans vraagt zich ineens af waar zijn assisitenten zijn, zijn tolk en: hoe nu verder? En waar is mijn harnas eigenlijk, verdomme, denkt hij, terwijl een technicus hem het seintje ‘twee minuten’ geeft. Paniek maakt zich van hem meester. ‘Where’s my horse’ roep Frans in zijn beste Engels. ‘My kingdom for a horse!

Een producent neemt hem mee naar een hoekje. Daar staat een heel oud, erg mager en buitengewoon schurftig ezeltje koppig voor zich uit te staren. ‘You! Horse’ zegt de producent en tilt een verbouwereerde Timmermans op het arme dier, dat die last nauwelijks kan dragen.

But, but…my suit?’ probeert de eurocommissaris nog.

‘Suit. Yes, you suit!’ bevestigt de producent blij en leidt het bibberende ezeltje met daarop de enorme, verzamelde gestalte van Timmermans naar het podium. Het doek gaat open. Bombastische muziek. Glanzend komt Putin op zijn witte paard aanrijden. Timmermans’ ezeltje trilt bij elke stap.

We come in peace’ roept Frans Timmermans blij, terwijl het arme ezeltje roemloos door zijn poten zakt. Het laatste dat miljarden televisiekijkers zien is een stukje taart op een bovenlip.

 

 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.