Fase II
Het is officieel: ik zit in Fase II, wat betekent dat er het oorspronkelijk groepje lymfomen is én het naburige gebied meedoet, maar dat er geen uitzaaiingen zijn naar de overkant, het bot, organen of andere vervelende toestanden.
Naar ik heb begrepen is mijn gedoe ‘in het algemeen’ zelfs behandelbaar als je in Fase IV zit (uitgezaaid naar bot en andere misère) dus gaan we met een relatief goed gevoel de Paasdagen in. Wel was er gehannes te zien in mijn prostaat, maar dat zou heel wel te maken kunnen hebben met ’t gedonder in ’t vooronder dat ik al jaren heb, sinds de slagers in Gouda daar wat slordig mee zijn omgesprongen, 15 jaar geleden. Wel een puntje van aandacht, deze bijvangst.
Pluim
Ik wil mijn behandelend arts een pluim geven voor zijn betrokkenheid, heldere taal en communicatievaardigheid. Hij belt gewoon, op mijn mobiel, en legt alles uit in heldere bewoordingen. Als ik dat vergelijk met de moeite die ik moet doen om zelfs mijn huisarts te pakken te krijgen dan is dat een wereld van verschil die me doet denken: waarom doet iedereen eigenlijk zo moeilijk?
Maar ook mijn omgeving (hoi lieve lezertjes) verdient een pluim; hoewel ik niet overal op reageer worden alle blijken van steun, medeleven en wat dies meer zij hogelijk gewaardeerd. Het is fantastisch om te voelen dat er een netwerk bestaat dat betrokken is. Dat blijkt onder meer uit mooie en rare cadeaus, die hier worden afgeleverd; mooie boeketten (dankjewel De Baas), een boksbal (merci Peter), een sigaar waar zelfs Fidel van onder de indruk zou zijn (Sluys!), zelfgeslingerde heerlijke honing (Mark) kaartjes (velen) én logistieke ondersteuning (Gertjan). Lief allemaal.
Lijdenstijd
En langzaam herneemt ook het gezin weer het normale ritme. Zelf heb ik goede en minder goede dagen (en ik ben er nog niet precies achter wat dat verschil nou maakt) dus ik kan niet wachten op de aftrap van de chemische wedstrijd. Ook al heb ik de bijsluiter van de Prednison gelezen – dat is niet voor bange mensen. Maar je moet wat. Dus: nog steeds te veel eten (moet van de huisarts), veel slapen (idem), proberen zoveel mogelijk naar buiten te gaan, je volproppen met vitaminepillen en vooral: positief blijven. Dan gaan we vrijdag beginnen. Dat hoor ik woensdag, als de chemo nader verklaard wordt. Lijden in lijdenstijd. Ik ga de Matthäus luisteren.
Lieve Micha,
Wat een goed nieuws te horen dat je goed behandelbaar bent. Nog steeds wens ik jou en je gezin veel sterkte de komende tijd. Makkelijk zal het misschien niet zijn, maar jouw geest overwint, daar ben ik van overtuigd. Denk aan jou/jullie.
Dag dappere kerel,
Enjoy Matthäus !
Er gaat warempel een zonnetje voor je schijnen en dan pik ik ook een straaltje met je mee, mag dat ?
Hug, Ad(am)
Hi Adam, dat zonnetje hebben we allemaal verdiend! Dus enjoy; it’s free!
Hi Micha,
Op naar de volgende fases. Het wordt een soort afpellen van een waanzinnig probleem wat je hebt, met name in je denken. Heel, heel veel sterkte daarbij.
De door jouwzelf ingebrachte relatie met de lijdenstijd van Jezus is toch bijzonder hé? Bij ons in de kerk is een cyclus van 4 dagen. Begint op donderdag en eindigt op zondag met de opstanding. Ik heb besloten om deze cyclus weer eens volledig mee te maken en heb nu dus twee dagen achter de rug. Als ik dan in de kerk zit in een vaak voorkomende volkomen stilte dan dwalen mijn gedachten vaak af naar huize Götz. Ik geloof in Pasen, ook voor jou!