Van je af zeiken
Ik ben ongetwijfeld een twat en een huilebalk, maar nadat ze gisteren ‘Medieval’ op mijn heup waren gegaan heb ik even een opdoffer gehad. Niet alleen fysiek; ook mentaal doet dat iets met je. En alles dat toch al schrijnt en pijnt en wat niet al, doet zich dan harder gelden dan eerst.
Mijn vrouw is nog steeds zó ziek dat ze niet van de bank afkomt. Ik houd een veiligheidsmarge van 3 meter aan en hoop & bid dat dat genoeg is. Ik ben eerlijk gezegd als de dood dat ik ‘m ook krijg, die griep; dat zou van alles in de war kunnen sturen en ik voel me al een natte krant. Gelukkig doken er vandaag zomaar twee lieve vrienden op die ons gezin-in-ziekte (en troep) even kwamen opbeuren en hielpen met boodschappen en beenmergpleister verwisselen en dat soort dingen. Ongevraagd en onaangekondigd en zo moet dat ook.
Die anti-griep-veiligheidsmarge die we hanteren heeft ook een gigantisch nadeel. Het is letterlijk troosteloos. Omdat we gescheiden slapen is er even geen troostend aaitje over de bol hier of een kusje daar of een aanrakinkje zus; dat alles is door mij rücksichtslos ausradiert uit voorzorgprincipe. Maar vannacht in bed was het wel héél alleen. En ’s nachts komen de demonen rondspoken in je hoofd. Nooit gedacht dat ik lief en vredig zacht gepruttel naast me ooit zó zou missen.
ARBO macht
Gelukkig ben ik in goede communicatie met De Baas. Die baalde er ook van dat de Arbojongens zo ongelukkig getimed op me af waren gekomen, sterker nog: hij had ze verzocht om maar even een weekje te wachten. Maar dat was blijkbaar niet doorgekomen want vanochtend werd ik zo’n beetje gesommeerd om de 31ste maart ergens te verschijnen bij een of andere vent die niets van me weet. Natuurlijk zoekt al mijn frustratie een uitweg, maar de hele toon (en het belabberde Nederlands) van het mailtje (hieronder verkorte versie) beviel me niet zo:
Geacht heer Gotz,
Zoals ook telefonisch besproken bevestig ik u de afspraak welke ik voor u met de bedrijfsarts heb gemaakt.
Datum: donderdag 31 maart 2016
Tijd: 11.30 uur.
Locatie: xxxxxxxxU moet naar het spreekuur meenemen:
– Informatie over uw medicatie & behandeling
– Overige informatie die voor de bedrijfsarts van belang kan zijn
– Geldig legitimatie bewijs.Wij wijzen u erop dat u verplicht bent om aan deze uitnodiging gehoor te geven.
Het verzetten of annuleren van deze afspraak is alleen mogelijk met toestemming van uw werkgever.Gaarne deze mail even bevestigen voor ontvangst.
Met vriendelijke groet,
[Naam][Een of ander vaag bedrijf]
Ik weet niet wat me het meest ergerde hieraan. Was het de botte onbehouwenheid van de onverbiddelijke toonzetting ( “u moet”, “u bent verplicht” etc)? Wat het het totale gebrek aan respect en inzicht in waarin ik zit? Of toch gewoon het bar-slechte Nederlands van dit bedrijf, dat niet eens een fatsoenlijke standaardbrief in elkaar gezet krijgt? Hoe dan ook: ál mijn gramschap daalde neer op deze ‘Casemanager’ en, omdat ik open kaart speel, dat was ongeveer als volgt:
Beste heer [naam],
Ik geloof dat u mijn situatie een beetje onderschat. Ik ga proberen er die 31ste te zijn, maar ik kan werkelijk niets beloven, verplicht of niet verplicht.
Verder begreep ik van mijn werkgever dat hij verzocht had of jullie nog even afstand wilden houden, maar dat is blijkbaar niet overgekomen. […]Ik vind daarnaast de toon van uw e-mail ronduit aanmatigend, onbeschoft en vlerkerig. Dat is mijn mening – misschien is het wel anders bedoeld.
Mocht u zich afvragen waarom ik zo kortaf bent, dan kunt u hier (link naar verhaal van gisteren) nalezen wanneer u gisteren belde en hoe ik over arbodiensten in het algemeen denk. Ik weet dat ik daar geen vrienden mee maak. Het zij zo; ik heb even andere dingen aan mijn hoofd.
Met vriendelijke groet,
Micha Götz
Ik weet het, ik weet het: het is niet slim en met stroop vangt men vliegen, maar op de een of andere manier schiet dit ambtelijke gewauwel mij zo vréselijk in het verkeerde keelgat; ik probeer hier verdomme te overleven en áls je me dan lastigvalt, leer dan éérst fatsoenlijk Nederlands te schrijven.
Ik heb gisteren overigens wel een foutje gemaakt, toen ik een een reactie ergens schreef dat ik eerder een auto van een schizofrene Albanees zou kopen dan dat ik ooit nog die arbojongens zou vertrouwen. Ik realiseer me dat je dat niet zo echt niet kan zeggen. Dat zet een hele groep verkeerd weg. Het is namelijk Albaniër, en niet Albanees – tenzij het etnisch bedoeld is. Maar ik bedoelde het land.
Zo, dat ben ik even kwijt. En meneer de Casemanager: het is niet persoonlijk. Het is Het Systeem. U bent gewoon even het afvoerputje van mijn frustratie geworden. Daar wordt u mede voor betaald. Ik zou niet graag in uw schoenen staan. Maar u vast ook niet in de mijne.
Laten we vooral hopen dat De Griep aan me voorbij gaat in deze oceaan van Handsanitizer.
Verzoekje: wil je het bezoek aan de casemanager opnemen (HD video, POV of zo), en daarna op je blog zetten. Ik zet het bier en de chips vast klaar: hier kan geen TV tegenop 🙂
Oh, ik ben niet anoniem trouwens. Maar alleen vergeten naam in te vullen. IT en ondergetekende: geen goed huwelijk.
Je leert ’t vast nog wel eens – heb ’t voor je aangepast.
Hai Micha,
Ik hoorde via Senna, die had het van je dochter gehoord, dat je behoorlijk ziek bent. Ik heb er vannacht niet goed van kunnen slapen, dus ik probeer me voor te stellen hoe dit bericht bij jullie er ingehakt heeft.
Wat vreselijk voor je. Ik had je meisje een tijdje terug nog gesproken en jouw nog gezien bij de kijkles, maar ik vermoed dat het toen nog niet bekend was of nog in afwachting van. Nogmaals ik vind het ontzettend rot, ik woon dichtbij, als ik een boodschapje moet doen of iets dergelijks omdat jullie beiden in de lappenmand zitten, of even een bakkie om het van je af te kunnen praten, let me know.
Heel veel sterkte,
Gertrud
Hi Gertrud,
Thanks voor het aanbod. En wie weet ben je gewoon een keer de Sjaak. Over dat slecht slapen: niet doen. Doe ik ook niet (vannacht uitgezonderd). Er is altijd ellendiger dan ellende en zo bezien zit ik niet in de bezemwagen – ’t kon dus slechter. Kan dat? Ja, dat kan.
Dag Micha,
Ik ben geen volger van facebook, maar stuitte bij toeval op je verhaal. Verdrietig wat jij en je gezin allemaal moeten meemaken. Gelukkig blijkt uit je bewogen en eerlijke verhaal ook dat het glas (meer dan) halfvol is. De manier waarop je dit allemaal beschrijft laat een diepe indruk achter. Ik zal voor je duimen en mocht je onverhoopt vervoer of andere hulp nodig hebben dan is dat (bijna) altijd wel in te passen. Een warme groet Jan
Ik vind t bewonderenswaardig hoe je nog een halve spaan heel houdt van de casemanager. Jij verdient een bos blommen en De Baas ook. Keep the faith. Je kán t!
Hi Micha, blast from the past here. Ik lees en begrijp je lijden, die met de lange ij.
Hiervoor bestaat een heel toepasselijk oud nederlands woord: Kut en wel een heel zware.
Ooit zullen jullie hier lachend op terug kijken, een goed verhaal voor verjaardagen haal je er sowieso uit, maar op dit moment is dit allerminst lachwekkend. Maar je goede humor zal je er doorheen moeten slepen. Je blog heeft in ieder geval er een randje van.
Ik was geloof ik 16 toen de specialist onverdoofd, want je inderdaad het is niet te verdoven, een dikke lange naald in mijn knie tot dik op het bot drukte. Voor een punctie. Ziekhuis bacterie. Wens je ook niemand toe. Dus ik kan me maar voor een fractie voorstellen hoe jij je gevoelt moet hebben. Het heet niet voor niets door merg en been. K.u.t. dus, pardonne le mot, want het Kan Uitermate Tergend zijn. Sterkte kerel. En voor vrouw en familie.
O ja, en P.S. Ze hebben niet gevraagd je gele Arbo Ster op te spelden alvorens je te melden ter burelen?
Nou ja, het tussenkopje is niet voor niets “ARBO macht”. Het enige dat natuurlijk ontbreekt is het woordje “Frei”.
Bonjour Micha,
In de non-fictie-film waarin jij nu de hoofdrol speelt zijn stemmingswisselingen heel gewoon; daar hoort bijv. ook boosheid bij. Het maakt daarbij niet uit op wie of wat, het is heel logisch en ja, je mag en kunt daarbij ook ‘agressief’ zijn. Daar hoef je geen spijt over te betuigen en het is aan het empatisch vermogen van de ander hoe daarmee om te gaan.
Bureaucratie en het systeem: het is nu eenmaal zo, is nooit anders geweest en zal naar mijn overtuiging niet veel beter worden (kijk maar om je heen en het digitale tijdperk doet er ook niet goed aan). De goeien (in het werkveld en privé, zie de talrijke comments die je ontvangt) zitten er ook tussen, zoals je dit zelf met regelmaat aangeeft : richt vooral dáár je aandacht op en probeer hier zoveel mogelijk positieve energie uit te halen. Dit selecteren kan je misschien ook wat -selectieve-rust geven in-den-kop.
Follow you dayly, gr. en big X , Adam