Post-chemisch vervelen
Als ik er goed over nadenk, dan lijkt dit hele gedoe een vingeroefening voor het bejaard-zijn, gecombineerd met nou eens éindelijk doen wat je moest van je moeder.
Ga maar na: niet meer roken, niet meer drinken, niet meer nagels bijten, niet meer krabben: genotmiddelen 0,0. Niet meer met je handen eten (alles met mes en vork) en steeds je handjes wassen, niet aan je neus zitten, niet aan je mond zitten en ga zo maar door.
De actieradius na afloop van de chemo en, vooral, na afloop van de prednison is beperkt. Gisteren was de eerste dag zonder niks, en dat ging enigszins wisselend: ik ben wandelend gaan stemmen, heb een brood gekocht, ben thuis muziek gaan maken en om 17:00 uur stortte gebouw ‘Micha’ in mekaar: energie op, koek op. De behandelend arts – die per e-mail informeel een vinger aan de pols houdt – had ook gewaarschuwd voor prednison-ontwenning en ik snap dat wel; je bent even helemaal raar in je hoofd en alles wat ooit pijn heeft gedaan in je leven, ooit ontstoken, gebroken, beschadigd of anderszins in ongerief is geweest meldt zich meteen. Brandend, kloppend, stekend. En behalve een paracetamolletje mag en kan je er niets tegen doen. Dat was dus vooral een kwestie van heel erg mindfull mediteren en je niet verzetten. Zojuist belde de bedrijfsarts (heel erg aardige man!) die me uitlegde dat prednison-ontwenning al ontstaat bij het afbouwen van 12,5 mg naar 10 mg. Dat dat normaal in stapjes van 2,5 mg gaat. Ik ga van 100 naar 0.
Hobby’en
Gelukkig ben ik een veelzijdig mens en kan ik – als dat stuiterhart het toelaat – me toeleggen op één van de vele hobby’s die ik heb en voor nu is dat: muziek maken. Uit het project ‘Vier maten vooraf’ ligt nog van alles te verstoffen op een plank en het is leuk, waardevol en heerlijk om die projecten van de virtuele plank te pakken, af te stoffen en nog eens te mixen. Of een partijtje in te spelen. Het enige dat niet wil lukken is akoestisch gitaarspelen; de kracht daarvoor in mijn handen is niet genoeg. Daarom start ik bij dezen de lobby “Help Micha aan een goedkope elektrische gitaar” (mooi is ie he?) want die kan ik wél bespelen en het geeft zoveel voldoening. Uw donaties zijn van harte welkom 😉 [opgelost!] 
Haar
Het haar zit er nog op en wat er door het doucheputje verdwijnt is vooralsnog niet buitensporig veel. Maar gisteren heeft Gaby heur haar laten inkorten en de staart gaat naar ‘Stichting Haarwens’ waar er een pruik van gemaakt kan worden voor stakkers die hun haar kwijtraken na chemotherapie én daar een probleem mee hebben – ik denk bijvoorbeeld dat dat voor vrouwen een stuk heftiger is dan voor (veel) mannen. Ik vind het puur heldendom van Gaby, niets meer en niets minder. De kapper rekende dan ook niets voor de knipbeurt.
Steun uit vak K
In de Uren Die Je Met Een Rotlijf Uit Moet Zitten keek ik dan maar naar het ‘Terrorismedebat’ waar een niet nader te noemen oude toneelmaat én laatste klant van mij flink de wind van voren kreeg. Ik hem appen. We vonden over en weer dat we ons eigen ding moesten overleven. Hij het debat, ik m’n lymfoom. Het rare is: ik zág het ‘m appen op de stream van de Tweede Kamer en *pling* berichtje binnen. Blijft toch bijzonder. Volgende keer vraag ik of hij een pirouettetje wil draaien. Lijkt me een mooi en ontroerend beeld.
Voordat we hier met vijf elektrische gitaren zitten: een lief Familielid heeft al een gitaar gedoneerd!
Goed dat je het zegt, maar als er nog een cigarbox gewenst is, wil Loek er vast wel een maken! Brams haar heeft Micha dus ook niet nodig. Dan gaat dat eveneens naar Stg. Haarwens…
Micha,
Ik wist niet dat men (ik) op z’n oude dag zo soft/emotioneel wordt. Je bent een oud leerling en ik zou je willen helpen, een soort examentraining geven, hulp verlenen…maar machteloos…… Dit moet jouw lijf mbv chemie zelf doen.
Sterkte!
Aad
Hi Aad, nou niet gaan soften he? (gaan we nou krijgen…) Ik moet hier gewoon doorheen, en zoals mijn moeder altijd al zei “Wie heeft je ooit verteld dat het leven alleen maar leuk zou zijn? Ik niet…” En nu heeft dat mens dan met terugwerkende kracht even gelijk. Maar vaker niet.
Veel dank voor je steun en vertrouw op de Botlek en mijn lijf en mijn geest.
Heb je James Cordon al ontdekt op youtube. The late late show. Ik vind hem super grappig en ben vooral fan van Carpool Karaoke …..( En dan die met Justin Bieber ). Wil je dit aub niet verder vertellen …….
Ik bedoel als je verder echt geen niet anders kan :))
Ik zit sinds 3 weken op zangles. Terwijl ik dit schrijf luister ik naar de opname van mijn les……mag ik misschien een beetje prednison van je. Voor mijn oren.
Kusss
Ha Vallie, die Bieber Karaoke is inderdaad briljant. Ik heb het internet nog niet uit merk ik.
Micha. Held! Wat schrijf je op een fantastische wijze over dit gedoe. Wil je even laten weten dat ik je nu wel erg begin te missen op kantoor. De vibe is toch anders zonder the one and only “Sven Hørebrø”. Fijn dat ik via je blog een beetje op de hoogte kan blijven. Heel veel sterkte en ik hoop je snel weer te zien.